همانطور که می‌دانید، کامیون‌های دیزلی حتی در حالت سکون هم به دلیل کارکرد درجا، سوخت مصرف می‌کنند. اما سوال اصلی اینجاست که میزان مصرف سوخت در این حالت چقدر است؟ معمولاً کامیون دیزلی سنگین، حدود یک گالن سوخت در ساعت در حالت درجا می‌سوزاند. این میزان می‌تواند بسته به اندازه کامیون، نوع موتور و سایر عوامل مانند تهویه مطبوع و دمای موتور متفاوت باشد. برای اینکه بدانید مصرف سوخت کامیون های دیزلی در حالت درجا چقدر است با ما همراه شوید.
درجا کار کردن کامیون‌ها چگونه سوخت و سرمایه را می‌بلعد؟
مصرف سوخت کامیون‌های نیمه‌سنگین در بزرگراه‌ها به‌تنهایی چندان زیاد نیست. چراکه معمولاً با هر لیتر گازوئیل تنها بین 2.5 تا 3.4 کیلومتر را طی می‌کنند. اما موضوع زمانی بیخ پیدا می‌کند که این خودروهای سنگین در حالت روشن بلااستفاده می‌مانند. اگرچه این حالت ممکن است بی‌ضرر به نظر برسد، اما روشن ماندن کامیون در حالت درجا یک دزد پنهان است. که سوخت را تخلیه می‌کند و آسیب‌های زیست‌محیطی ایجاد می‌کند.
در صنعت حمل‌ونقل، روشن نگه‌داشتن موتور در حالت سکون به امری رایج تبدیل شده است؛ چه برای روشن ماندن سیستم تهویه یا وسایل برقی کابین و چه به‌منظور آماده‌سازی برای بارگیری. با این حال، این عادت پرهزینه نه‌تنها مصرف سوخت را بالا می‌برد، بلکه به موتور آسیب می‌زند و آثار زیست‌محیطی قابل توجهی دارد.
به‌طور میانگین، یک کامیون باری در حالت درجا حدود ۳ لیتر سوخت در هر ساعت می‌سوزاند؛ اما در برخی موارد، این عدد تا ۵.۷ لیتر بسته به نوع سوخت، ظرفیت موتور و میزان بار نیز می‌رسد. با در نظر گرفتن اینکه یک کامیون ممکن است سالانه تا ۱۸۰۰ ساعت درجا کار کند. مصرف سوخت آن به حدود ۵۴۰۰ لیتر در سال می‌رسد. حال تصور کنید چنین عددی در مقیاس یک ناوگان بزرگ تا چه حد می‌تواند به هزینه‌های کلی شرکت حمل‌ونقل فشار وارد کند.
مصرف سوخت کامیون در حالت درجا
روشن ماندن کامیون کشنده در حالت درجا، فقط به معنای مصرف بی‌هدف سوخت نیست؛ بلکه این رفتار می‌تواند در بلندمدت هزینه‌های پنهانی اما قابل‌توجهی را برای کل ناوگان به همراه داشته باشد. حتی اگر این هزینه‌ها بلافاصله قابل مشاهده نباشند. برای شرکت‌های حمل‌ونقل با تعداد زیادی وسیله نقلیه، این موضوع می‌تواند به معنای از صرف صدها میلیون تومان در سال، صرفاً بابت سوخت مصرف‌شده در زمان‌هایی باشد که خودرو حرکتی ندارد.
با در نظر گرفتن اینکه سوخت بخش بزرگی از هزینه‌های عملیاتی ناوگان‌ها را تشکیل می‌دهد. کاهش زمان روشن‌ماندن کامیون‌ها در حالت سکون می‌تواند منجر به صرفه‌جویی جدی در هزینه‌ها شود. با این وجود، بسیاری از رانندگان به دلایل مختلف، از جمله عادت‌های شخصی یا راحتی لحظه‌ای، همچنان به این رفتار ادامه می‌دهند.
اما زیان‌ها تنها به سوخت محدود نمی‌شود. موتورهای دیزلی شش سیلندر که در حالت سکون فعالیت می‌کنند، معمولاً به دمای کاری مناسب نمی‌رسند و همین موضوع باعث احتراق ناقص سوخت می‌شود. نتیجه آن، تجمع کربن در سیلندرها و افزایش فرسایش قطعات داخلی موتور است؛ به‌طوری‌که این شرایط می‌تواند تا دو برابر بیشتر از حالت رانندگی عادی به موتور آسیب وارد کند.
از سوی دیگر، این مسئله بر هزینه‌های نگهداری نیز تأثیر مستقیم دارد. کارکرد طولانی‌مدت در حالت سکون ممکن است سالانه هزینه تعمیرات را برای هر کامیون به‌طور چشمگیری افزایش دهد. اگر این هزینه را به مصرف اضافه سوخت بیفزاییم، صورت‌حساب نهایی ناوگان حتی بیشتر از آن چیزی خواهد شد که انتظار می‌رود.
نباید فراموش کرد که این رفتار آثار زیست‌محیطی گسترده‌ای نیز دارد. تنها در ایالات متحده، کامیون‌های نیمه‌سنگین که در حالت درجا کار می‌کنند. سالانه حدود ۱۱ میلیون تن دی‌اکسید کربن، ۵۵ هزار تن اکسید نیتروژن و ۴۰۰ تن ذرات معلق تولید می‌کنند؛ آماری که نشان‌دهنده لزوم بازنگری جدی در عادت‌های ناوگانی است.
قوانین ضد کارکرد درجا برای رانندگان کامیون؛ چرا ایالت‌های آمریکا جدی گرفته‌اند؟
به دلیل پیامدهای مالی، فنی و زیست‌محیطی ناشی از روشن ماندن کامیون‌ها در حالت درجا، بسیاری از ایالت‌های آمریکا قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای مقابله با این مشکل وضع کرده‌اند. ایالت‌هایی مانند کالیفرنیا، نیوجرسی، نیویورک و پنسیلوانیا، محدودیت‌هایی را برای زمان کارکرد درجای کمتر از ۱۰ دقیقه اعمال کرده‌اند؛ البته در برخی شرایط مانند وضعیت خاص آب‌وهوایی یا نیازهای عملیاتی، معافیت‌هایی هم در نظر گرفته شده است. در وایومینگ، این محدودیت‌ها شدیدتر است و در برخی موارد، کارکرد درجای کامیون‌های نیمه‌سنگین به‌طور کامل ممنوع است.
راه‌حل چیست؟ رانندگان می‌توانند با استفاده از «واحد برق کمکی» یا همان APU، نیاز به روشن ماندن موتور را کاهش دهند. این دستگاه می‌تواند بدون نیاز به روشن بودن موتور اصلی، برق موردنیاز برای سیستم‌های گرمایشی، سرمایشی و سایر تجهیزات الکترونیکی کامیون را تأمین کند. اگرچه هزینه اولیه نصب این سیستم بالا به نظر می‌رسد، اما طبق محاسبات، در کمتر از سه سال سرمایه صرف‌شده را جبران می‌کند.
علاوه بر این، سیستم‌های ردیابی ناوگان مبتنی بر GPS هم نقش مؤثری در کاهش زمان کارکرد درجا دارند. این سیستم‌ها اطلاعات دقیقی از محل و مدت‌زمان روشن بودن کامیون‌ها در حالت سکون ثبت می‌کنند. و به مدیران ناوگان کمک می‌کنند تا رفتارهای پرهزینه را شناسایی و اصلاح کنند. گاهی فقط با چند تغییر کوچک می‌توان به صرفه‌جویی‌های بزرگ رسید.
منبع:با کامیون
برای دریافت سریع اخبار در واتساپ ، به کانال ما بپیوندید:
Auto press