در سال‌های اخیر، با افزایش جمعیت شهری، محدودیت‌های ترافیکی و قوانین زیست‌محیطی سخت‌گیرانه‌تر، انتخاب ناوگان مناسب برای پخش مویرگی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. و دو گروه اصلی از خودروهای سبک باربری، یعنی کامیونت، ون و وانت، در رقابت مستقیم برای تصاحب این بازار قرار دارند. هر 3 گروه مزایا و کاستی‌هایی دارند؛ برای پاسخ به این سوال که کامیونت، ون یا وانت؛ کدام برای پخش مویرگی مناسب است؟ با «باکامیون» همراه شوید.
کامیونت، ون یا وانت؛ کدام برای پخش مویرگی مناسب است؟
پخش مویرگی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین روش‌های توزیع کالا، نیازمند زیرساخت لجستیکی دقیق، برنامه‌ریزی منعطف و ناوگانی متناسب با بافت شهری است. این مدل پخش که اغلب در صنایع غذایی، دارویی، لوازم‌خانگی و محصولات مصرفی کاربرد دارد، با هدف پوشش هرچه بیشتر خرده‌فروشی‌ها و نقاط توزیع درون‌شهری انجام می‌شود. در چنین سیستمی، چابکی، مصرف بهینه سوخت، سهولت بارگیری و تخلیه و توانایی تردد در معابر شلوغ، از جمله عوامل کلیدی موفقیت هستند. در زیر با توجه به نیاز شما هر یک از این مدل‌ها را بررسی خواهیم کرد.
ون و کامیونت باری مناسب حمل بارهای خاص
یکی از نخستین فاکتورهایی که در انتخاب وسیله‌نقلیه برای پخش مویرگی باید مد نظر قرار گیرد، ظرفیت حمل بار است؛ چه از نظر وزنی و چه حجمی. در این زمینه، ون یا کامیونت نسبت به‌وانت‌های سبک، برتری محسوسی دارند. ساختار بسته و یکپارچه ون باعث می‌شود بتوان بار را با چینش منظم‌تری در فضای عقب خودرو جای داد. در بسیاری از موارد، طراحی کابین بار ون‌ها به‌گونه‌ای است که امکان قرار دادن چند پالت یا جعبه به‌صورت عمودی و افقی، بدون نگرانی از باران، گردوغبار یا آلودگی، فراهم می‌شود.
در مقابل، وانت‌های سبک شهری، به‌دلیل باز بودن قسمت بار، در حمل کالاهای حساس یا نیازمند مراقبت خاص با محدودیت مواجه هستند. حتی با استفاده از چادر یا سازه‌های موقتی، نمی‌توان امنیت یا سلامت محموله را در سطحی مشابه ون‌های باری تضمین کرد. همچنین فضای بار وانت‌های سبک، از نظر ابعاد، عموما کوچک‌تر از ون‌هاست که این مساله به کاهش دفعات تحویل در هر مسیر منجر می‌شود و در بلندمدت، بهره‌وری ناوگان را کاهش می‌دهد.
وانت امکان دسترسی سریع در مقابل ون و کامیونت
در نقطه مقابل ظرفیت بالا، پارامتر مهم دیگری وجود دارد که در پخش مویرگی نقشی تعیین‌کننده دارد: امکان دسترسی سریع و روان به معابر شهری، به‌ویژه کوچه‌های باریک و مراکز پرتراکم. در این‌جا، وانت‌های سبک مزیت نسبی دارند. طول، عرض و شعاع گردش کمتر این خودروها موجب می‌شود رانندگان بتوانند با سهولت بیشتری در معابر فرعی، خیابان‌های شلوغ یا حتی بازارهای مرکزی شهر حرکت کرده و عملیات تخلیه بار را انجام دهند.
ون‌های باری، هرچند نسبت به کامیونت‌ها بسیار چابک‌تر هستند، اما در مقایسه با وانت‌های سبک، دارای ابعاد بزرگ‌تری هستند. پارک کردن، مانور در نقاط پرترافیک و حتی ورود به‌برخی معابر با محدودیت ارتفاع یا عرض، ممکن است برای ون‌ها دشوارتر باشد. البته مدل‌هایی از ون با طراحی فشرده‌تر و شعاع گردش بهتر مانند اینرودز بهمن‌موتور یا ون‌های پایه کوتاه اروپایی، می‌توانند تا حدی این مشکل را کاهش دهند؛ اما همچنان در مقابل وانت‌های کوچک، چابکی کمتری دارند.
توان مصرف سوخت و هزینه‌ها
یکی از دغدغه‌های همیشگی مدیران لجستیک، کاهش هزینه‌های عملیاتی ناوگان است. این هزینه‌ها شامل سوخت، تعمیر و نگهداری، بیمه، استهلاک و حتی مالیات می‌شود. در این زمینه، انتخاب بین ون و وانت به نوع کاربری، مسافت‌های طی‌شده و نحوه بارگیری بستگی دارد.
به‌طور معمول، وانت‌های سبک شهری به‌دلیل وزن کمتر و موتور کوچک‌تر، مصرف سوخت کمتری در مقایسه با ون و کامیونت دارند. در شرایط فعلی ایران که سوخت بنزین با نرخ یارانه‌ای در دسترس نیست و گاز نیز با محدودیت عرضه روبه‌رو است، این موضوع می‌تواند تاثیر قابل‌توجهی بر هزینه ماهانه داشته باشد. از سوی دیگر، کامیونت باری با توجه به‌ظرفیت حمل بار بیشتر، در صورت برنامه‌ریزی صحیح می‌توانند در هر مسیر حجم بیشتری از کالا را تحویل دهند و در نتیجه، تعداد سفرها کاهش یافته و مصرف سوخت در واحد کالا کاهش یابد.
درمورد هزینه‌های نگهداری نیز، وانت‌های ساده‌تر و اقتصادی، تعمیرات ارزان‌تری دارند. اما برخی مدل‌های ون نیز در سال‌های اخیر با تکیه بر موتورهای کم‌مصرف و قطعات مشترک با خودروهای سواری اقتصادی طراحی شده‌اند که این تفاوت را کاهش داده است.
ایمنی و کیفیت
در سوال کامیونت، ون یا وانت؛ کدام برای پخش مویرگی مناسب است؟ همانطور که می دانید که بسیاری از کالاها نیاز به‌حفاظت در برابر تغییرات دما، ضربه یا تماس مستقیم با نور خورشید دارند. در این موارد، ون‌های باری با کابین کاملا پوشیده، به‌راحتی بر وانت‌ها برتری می‌یابند. امکان نصب سیستم تهویه، رف‌های داخلی یا حتی یخچال و فریزرهای کوچک در داخل ون، باعث شده این خودروها در صنایعی مانند لبنیات، دارو، گل و گیاه و مواد غذایی فاسدشدنی به‌گزینه‌ای غیرقابل جایگزین تبدیل شوند.
در مقابل، کامیونت‌های سبک برای چنین کاربردهایی یا نیاز به‌سازه‌های جانبی دارند که هزینه را بالا می‌برد، یا به‌طور کلی از کاربرد خارج می‌شوند. همچنین در ایستگاه‌های طولانی‌مدت یا تردد در شرایط جوی نامناسب، کالای بارگیری‌شده در وانت بیشتر در معرض آسیب است.
برندینگ، پرستیژ و تاثیر روانی بر مشتری
یکی دیگر از ابعاد کمتر دیده‌شده در انتخاب خودرو برای پخش مویرگی، تاثیر بصری آن بر مخاطب نهایی و برندینگ شرکت است. در بسیاری از موارد، حضور یک ناوگان حرفه‌ای با خودروهای تمیز، یکنواخت و لوگودار، باعث افزایش اعتماد و وجهه برند می‌شود. ون‌های باری به‌دلیل بدنه یکپارچه و قابلیت گرافیک‌پذیری بالا، برای این منظور مناسب‌تر هستند. شرکت‌های بزرگ در صنایع غذایی یا دارویی اغلب از ون یا کامیونت با طراحی گرافیکی برند استفاده می‌کنند که در ذهن مصرف‌کننده به‌عنوان نماد حرفه‌ای‌گری ثبت می‌شود.
در مقابل، وانت‌ها به‌دلیل ماهیت ساده و بعضا قدیمی طراحی، این امکان را کمتر فراهم می‌کنند. به‌ویژه اگر وانت مورد استفاده قدیمی، آسیب‌دیده یا فاقد پوشش مناسب برای بار باشد، ممکن است حتی اثر منفی بر درک مخاطب از کیفیت برند داشته باشد.
قوانین شهری و محدودیت‌های ترافیکی
در برخی شهرها، ورود خودروهای باری به‌محدوده طرح ترافیک یا مراکز پرتراکم با محدودیت‌هایی همراه است. در چنین شرایطی، اندازه، وزن و کلاس پلاک خودرو اهمیت پیدا می‌کند. بعضی از وانت‌های سبک به‌دلیل شباهت به‌خودروهای سواری، مشمول محدودیت‌های کمتری هستند یا می‌توانند مجوزهای ویژه بگیرند. در مقابل، ون یا کامیونت بزرگ‌تر ممکن است در برخی ساعات روز یا مناطق خاص از ورود بازبمانند.
البته بسیاری از شهرداری‌ها به‌دلیل حفظ نظم و کاهش بار ترافیکی، به ناوگان منظم و مجوزدار مانند ون‌های یکنواخت، مجوز فعالیت سهل‌تری می‌دهند. این موضوع بستگی زیادی به‌سیاست‌های محلی دارد و باید توسط مدیران پخش به‌طور دقیق بررسی شود.
منبع:با کامیون
برای دریافت سریع اخبار در واتساپ ، به کانال ما بپیوندید:
Auto press